Kurt Wendler
(ur. 20 czerwca 1893 r. w Magdeburgu, zm. 13 czerwca 1980 r. w Bad Nauheim)
syn inżyniera kolejnictwa, w rodzinnym Magdeburgu zdobył pierwsze doświadczenia zawodowe jako ogrodnik. Krótko przed wybuchem I wojny światowej jako samouk zainteresował się malarstwem i grafiką. Pasję kontynuował po wojnie (w trakcie której został ranny). Przełomowy dla jego kariery artystycznej był pobyt w Berlinie w 1917 r., podczas którego poznał licznych artystów i aktorów, a jego prace wzbudziły duże zainteresowanie, m.in. Philippa Rosenthala, który ściągnął go do swojej fabryki w Selb jako projektanta dekoracji. Oprócz pracy dla Rosenthala Wendler projektował również dla innych firm m.in. opakowania, katalogi i tapety. W 1927 r. przeprowadził się z rodziną do Berlina, gdzie zajął się fotografią, portretując ówczesne gwiazdy kina, teatru i estrady. Od 1930 r. projektował plakaty filmowe dla wszystkich znaczących wytwórni. Jako antyfaszysta został uwieziony w 1942 r. W 1944 r. uciekł do Belgii, gdzie po zakończeniu wojny pracował najpierw jako fotograf dla armii amerykańskiej, potem we własnym atelier. Nie posiadając pozwolenia na pracę, został zmuszony do opuszczenia Belgii w 1954 r. W Niemczech utrzymywał się z malarstwa, a na starość, straciwszy wzrok, zamieszkał u swojej córki w miejscowości Bad Nauheim.
Hanna Orthwein
(ur. 1916 w Warszawie, zm. 1968 w Warszawie)
studiowała w warszawskiej WSSP w pracowni ceramiki prof. Julii Kotarbińskiej. W latach 1956-1966 projektantka w Zakładzie Ceramiki i Szkła Instytutu Wzornictwa Przemysłowego w Warszawie. Zaprojektowała ok. 33 modeli kameralnej rzeźby ceramicznej.
Mieczysław Naruszewicz
(ur. 1923 w Warszawie, zm. 2006 w Warszawie)
początkowo studiował w krakowskiej ASP pod kierunkiem Xawerego Dunikowskiego (1947-1949), później na uczelni warszawskiej (1949-51), gdzie w 1953 roku uzyskał dyplom.
Od 1956 roku przez 4 lata pracował w Zakładzie Ceramiki i Szkła Instytutu Wzornictwa Przemysłowego, gdzie tworzył serię projektów figurek ceramicznych ludzi i zwierząt. Były one realizowane w porcelanie i w porcelicie. Do 1964 roku produkcja odbywała się w kilku fabrykach krajowych (w Ćmielowie, Jaworzynie Śląskiej, Wałbrzychu, Katowicach, Chodzieży i Tułowicach), później już tylko w Ćmielowie, stąd często błędnie są nazywane "figurkami ćmielowskimi". Spośród projektów powstałych w pracowni bez wątpienia jednym z najlepiej znanych wzorów jest Pingwin, autorstwa Naruszewicza, reprodukowany wielokrotnie w publikacjach zarówno naukowych, jak i popularnych, często mylony z Pingwinami Hanny Orthwein. Do najbardziej popularnych figurek autorstwa Naruszewicza należą: Leżąca kotka oraz wchodzące w skład tzw. Psiej rodziny.
Po opuszczeniu Zakładu Ceramiki i Szkła Naruszewicz podjął pracę w Zakładzie Wzornictwa Środków Transportu. Stworzył tu m.in. szkice rzeźbiarskie nadwozia Warszawy 210 oraz propozycję bryły skutera Osa – wraz z Henrykiem Jędrasiakiem (realizacji doczekała się inna propozycja). W ramach zespołu kierowanego przez Janusza Pawłowskiego pracował nad projektem nadwozia samochodu Star 200. Stworzył też wiele szkiców lokomotyw spalinowych i spalinowo-elektrycznych. Ciekawy i zdradzający wrażliwość na potrzeby użytkowników był projekt nadwozia tramwajowego z 1970 roku.
W 1976 roku Mieczysław Naruszewicz został kierownikiem Pracowni Wzornictwa w Zjednoczeniu Przemysłu Zmechanizowanego Sprzętu Domowego, gdzie projektował formy artykułów gospodarstwa domowego. Podobne projekty przygotowywał także po zakończeniu kariery kierowniczej (w 1983 roku). Powstawały wtedy wzory zarówno niewielkich urządzeń, jak gofrownica czy wentylator, jak i większych sprzętów: lodówek, odkurzaczy. W latach osiemdziesiątych stworzył autorską koncepcję wnętrza kuchni dla osób niepełnosprawnych.
Danuta Duszniak
(ur. 1926 we lwowie)
Studiowała na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie w pracowni W. Golakowskiej i J. Kotarbińskiej. Pracowała jako projektantka w Zakładzie Ceramiki i Szkła IWP w Warszawie w latach 1953-1968. Stworzyła takie projekty jak: wazony "Rock and Roll", "Pień", serwisy do kawy "Prometeusz", "Koko". Przygotowywała także projekty rozbudowanych kompletów naczyń dla zakładów gastronomicznych i hoteli, zestaw naczyń dla Polskiej Żeglugi Morskiej, zestawy naczyń i sztućców dla sanatoriów, naczynia dla osób niepełnosprawnych. Współpracowała z Cepelią przy projektowaniu odzieży. Pełniła funkcję kierownika artystycznego Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego "Kanon" w Warszawie w latach 1970-1982. Publikowala na łamach branżowego pisma "Szkło i Ceramika".
Teresa Waligórska
Walentyna Goroszenik
(ur. 1923 w Pińsku, zm. 2004 w Świebodzicach)
W latach 1958-1971 zatrudniona jako malarka pater i projektantka dekoracji w Zakładach Porcelany Stołowej “Krzysztof” w Wałbrzychu. Później pracowała w ZPS “Karolina” w Jaworzynie Śląskiej, a do 1991 roku w ZPS “Książ”.
Zbigniewa Śliwowska-Wawrzyniak
(ur. 1931 w Rejowicach, zm. 2003 w Wałbrzychu)
W latach 1950-1956 studiowała na Wydziale Ceramiki PWSSP we Wrocławiu w pracowni prof. Kotarbińskiej. Pracowała jako projektantka w ZSP “Krzysztof” w Wałbrzychu. Autorka popularnej figurki “Dama z koszykiem” oraz wazonów “Calypso” i “Kropla”.
Inni artyści współpracujący z fabryką:
Richard Tatschner
Erich Krause
Zdzisław Iskra
Edmund Ruszczyński
Czesław Pszczółkowski
Teresa Waligórska
Zofia Stróżecka-Tichy